Opvoeden

Even voorstellen: van links naar rechts: Kuri !!

De ervaren hondenbezitter zal het verschijnsel zonder twijfel herkennen: er zit een wereld van verschil tussen theorie en praktijk. Hoe ondernemender je hond, hoe groter het verschil.

Aan de grootte van het verschil te meten is zijn hond dan ook zééér ondernemend. Als illustratie het ‘Wandelen zonder trekken’. De theorie is dat, zodra de hond aan de riem trekt, je zonder iets te zeggen de andere kant op loopt. Wil de hond links dan ga jij naar rechts. Wil de hond naar rechts, dan ga jij links. Je kan dit combineren met stil gaan staan. Trekt de hond niet meer aan de lijn dan doe je een stap naar voren en wanneer nodig, stop je weer. Deze methode moet, gezien alle YouTube-filmpjes, ervaringen en boekenwijsheden, gewoon werken. De praktijk, althans de praktijk van deze sukkelaar, is heel anders. Zodra hij de deur uitstapt hangt de hond al in de riem. Stilstaan dus. Riem hangt slap, stap naar voren en ziet, soms gaat het zomaar goed. Nooit voor lang. Elke wandeling is het raak en het is maar goed dat men hier niet van die doorzonkamers heeft met grote ramen en geen vitrage want het moet beslist komisch zijn om een vent met stalen smoel heen en weer te zien lopen voor je deur. Toch, en dat moet gezegd worden zit er een langzame verbetering in zolang het wandelen in de hier omliggende straten betreft.
Afgelopen maandag stond er een boswandeling bij Ootmarsum op het programma. Het was koud en er stond een straffe wind maar dat was niet erg. Hoe minder wandelaars in het bos, hoe liever hij het heeft. De hond mag los en elk blaadje wat meegenomen wordt door de wind is spannend, elk takje wordt in de bek genomen en een meter of vijf verder weer losgelaten. De hond houdt hem nauwlettend in de gaten. Je achter een boom verstoppen lukt maar één keer. Wanneer er mensen aankomen roept hij de hond bij zich, lijnt haar aan en plaatst zich, aan de zijkant van het pad, tussen de hond en de voorbijgangers. Brokjes voerend wordt de hond de hemel in geprezen en negen van de tien keer gaat dat goed. De oorzaak dat het die ene keer niet goed gaat ligt niet bij hem of de hond maar bij de voorbijgangers. ‘Ach, wat een lieve hond! Hoe oud istie? Wel een spring in het veld zeker? Daar heb je heel wat mee te stellen. Nou succes er mee hoor!’

Maar afgelopen maandag was die één van de tien keer de boswachter. De opmerking ‘Ook als ik er niet ben moet hij aangelijnd zijn’ liet niets aan duidelijkheid over. En bedankt! Wel eens geprobeerd met een hond die niet aan de lijn mag trekken en het toch doet, twee kilometer door een bos te lopen met verrukkelijke geurtjes, dwarrelende blaadjes en genoeg sprokkelhoutjes om een jaar te kunnen stoken? Het was twee kilometer stoppen, omkeren, terug lopen en brokjes geven als het tien meter goed ging. Toch zal ze het moeten leren wil hij straks, als ze groter geworden is, niet door haar uitgelaten worden.

Zaterdag voor het eerst naar de hondenschool geweest. Spannend! Het trainingsveld was te nat en dus werd er getraind in een grote hal. Daar moesten eerst een paar trekkers uitgereden worden maar daar was de dame niet van onder de indruk. Er waren namelijk veel meer honden en die hadden al haar aandacht. In een helder moment had hij vooraf de beloningsbrokjes (gewoon voer) vervangen door stukjes kaas en worst. Slimme zet want ze lette nu net even meer op hem dan normaal. Benieuwd wat deze scholing op gaat leveren.

Je hond geestelijk vermoeien? Drie blikjes mandarijnen gekocht (heerlijke muesli geeft dat) en gaten in de bodems geprikt. Onder 1 blikje leg je wat lekkers en de hond moet het goede blikje opzoeken met haar neus. Dat ging drie keer goed maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. De trut maait met haar lompe poot drie blikjes weg en ziet: daar is het lekkers!

Hij is trouwens, in het kader van de socialisatie, op geregelde tijden te vinden bij de ingang van de Marktkauf in Nordhorn. Daar is een bankje waar hij gaat zitten met de hond tussen de benen. Iedereen die langs loopt en waar ze niet op reageert is een brokje. Meestal gaat dat goed maar kinderwagens, kleine kinderen en andere honden zijn nog een te grote verleiding. En dan is er natuurlijk nog die vermaledijde één op de tien die voor haar op de hurken gaat, beslist wilt aaien en het prachtig vindt als ze tegen hen opspringt. En geloof het of niet, het zijn altijd vrouwen! En wat moet je dan? Het hele verhaal gaan vertellen waarom je daar zit? Het leed is toch al geschied. Misschien is de vertaling opzoeken van ‘trut’ een goed idee en het dan maar aan mijn slechte Duits over laten of ik het over mijn trut heb of over die goedbedoelende andere.

©peter gortworst / jan. 2018