Het is een mooie, warme, zomerse namiddag. In het grote en oude park dringen de geluiden van de stad zo gedempt door, dat de merel in de beuk zeker weet dat alleen hij hier het hoogste woord voert. Het meisje, wat iets verder bij de rododendrons op een bankje zit, had van zijn zang kunnen genieten als ze niet te zeer verdiept zou zijn in het lezen en beantwoorden van berichtjes op haar smartphone. Ook de man die al twee keer langzaam rijdend op zijn fiets voorbij kwam, heeft ze niet opgemerkt.

De man nadert het meisje voor de derde keer. Nu stopt hij en stapt van zijn fiets. “Hoi”, zegt hij, “Zit je hier op zo’n mooie dag helemaal alleen?”  Ze kijkt hem aan, zegt niets en wacht op wat komen gaat. “Is dat een Samsung Galaxy?” vraagt hij. Ze knikt en uit zijn broekzak haalt hij een smartphone. “Kijk, dit is ook een Samsung Galaxy. De S4 black edition. Mag ik hem even met die van jou vergelijken?” “Dit is de Young 2”,  zegt ze. Ongevraagd gaat de man naast haar op het bankje zitten en in rap tempo vertelt hij de verschillen tussen beide toestellen. Ze hoort het aan en weet niet goed wat ze van de toestand moet denken. Ze is niet bang maar een lekker gevoel geeft de aanwezigheid van deze man haar ook niet. En wat een gezeur over die smartphone. Ze is tevreden met haar toestel en wat het ene meer kan of heeft dan het andere interesseert haar niet zo.

“Ik heet trouwens Henk” zegt de man als hij klaar is met zijn lijstje voor en tegens. “Ik heet Anja”. “Zo…. En komt Anja hier wel vaker?” “Bijna elke dag. Nu kan je hier rustig zitten maar als het koud is loop ik hier alleen maar rondjes.” “Waarom doe je dat? Vind je het park dan zo mooi?” “Ja, dat ook maar hier kan ik rustig berichtjes sturen naar mijn vrienden. Thuis vinden ze het niet goed dat ik zo veel met die telefoon bezig ben. Hier heb ik rustig een uurtje de tijd” “Goh, woon je nog thuis?” De vraag klink oprecht verbaast. “Mag ik vragen hoe oud je bent?” “Ik ben 16,” zegt ze niet zonder trots. “Zo…., ik had je een paar jaar ouder geschat.”

“Maak je ook wel eens selfie’s”, vraagt hij. “Ja natuurlijk, dat doet toch iedereen.” “Ik zal je eens wat laten zien. Vind je vast wel interessant”, zegt hij en na enige ogenblikken kijkt ze naar een foto van een meisje. Ze zou van haar leeftijd kunnen zijn en ze ligt naakt op een bed. “Dit is één van mijn vriendinnen”, zegt Henk, “kan jij ook worden.” Met zijn vinger veegt hij even over het scherm en zegt dan, terwijl hij het toestel duidelijk zichtbaar voor haar houdt: “En dit ben ik als ik prettig opgewonden ben. Nou, wat vind je daar van?” De foto van een naakte Henk laat aan duidelijkheid niets te wensen over. De eerste foto gaf een vermoeden. De tweede geeft zekerheid en ze realiseert zich in welke situatie ze is beland. Henk is dicht tegen haar aan gaan zitten en legt zijn arm over haar schouders. Als ze weg wil schuiven stopt hij de telefoon snel in zijn zak en trekt haar met twee handen naar zich toe. “Joost !!” gilt ze en probeert zich los te rukken.

In de rododendrons ritselt het en een grote bruine flits staat in een oogwenk bij het bankje. Het is een onbestemde mengeling van verschillende rassen die allemaal één ding gemeen hadden: het waren honden en ze waren groot. Deze hond staat diep grommend met de tanden bloot voor Henk. Hij durft geen vinger meer te bewegen en kan alleen maar naar dat monster staren. “Joost, zit!” zegt Anja en de hond gaat vlak voor Henk zitten. “Joost, pas op!” en de hond fixeert zijn blik op Henk. “Zo”, zegt Anja, “nu zullen we eens kijken hoe flink het mannetje is. Geef mij je telefoon en doe het vooral heel langzaam. Joost houdt niet van snelle bewegingen.” “Laat mij gaan”, piept Henk, “Ik wilde niets doen. Het is een misverstand en er is toch niets gebeurd?”  “Ik laat je niet gaan. Er is wél wat gebeurd. Nu heb je pech en als ik je laat gaan probeer je het morgen weer. Vieze mannetjes als jij mogen hun gang niet gaan. Geef die telefoon!” “Nee”,  zegt Henk, “Ik wil weg. Houdt die hond bij je”

Anja is een paar meter het gras opgelopen en belt met 112. Als ze de verbinding verbroken heeft zegt ze tegen Henk vooral te blijven zitten. Dan roept ze Joost en laat hem naast haar zitten. Henk ontspant enigszins en loert naar zijn fiets. Dat ontgaat Anja niet. “Ik zou het niet doen. Joost is sneller dan jij denkt”.  Henk doet het toch. Hij springt op, pakt razendsnel zijn fiets, rent er een paar meter mee aan de hand en springt dan op het zadel. “Joost, pak hem!” en de hond doet wat hij moet doen. Hij spurt naar voren, bijt zich vast in het bovenbeen en trekt Henk met fiets tegen de grond. Joost trekt en schudt aan het been en Henk gilt het uit. “Joost, los!” roept Anja maar Joost luistert even niet. Dan pakt ze hem bij zijn halsband en trekt hem weg. “Sorry hoor, maar daarom is hij als politiehond afgekeurd. Een beetje te enthousiast als hij iets vast heeft”, zegt ze tegen de kermende en bloedende man op de grond. Ze kijkt goed naar de bijtwond in het been van de man. Het ziet er lelijk uit maar er zijn geen tekenen van een slagaderlijke bloeding.  “Ik zal even doorgeven dat ze ook een ziekenwagen moeten laten komen. Blijf rustig liggen en probeer niet nog een keer weg te komen. Joost, pas op!”

“Dag broertje”, zegt ze tegen één van de twee agenten die uit net hun wagen zijn gestapt. “Anja! Ik had al een vermoeden dat jij het was. Hoe is het met jou? Niet gewond of zo? Wat is er gebeurd?” Ze vertelt van de foto’s op de telefoon, dat hij haar heeft vastgehouden en wat Joost heeft gedaan. De andere agent komt vragen of ze haar hond bij zich wil roepen. Hij waagt zich niet in de buurt van Henk zolang die hond daar op zit te passen. “Goed”, zegt haar broer en geeft zijn kleine zusje een knuffel, “Ga maar naar huis, neem Joost mee, en morgen schrijven we op het bureau wel een verklaring van je op. Wij handelen het hier verder wel af. Doe pappa en mamma de groeten.” Ze zegt Joost haar te volgen en deze loopt, als een goed opgevoede politiehond, keurig naast haar mee.

Afgekeurd wegens iets te veel enthousiasme. ’t Kan verkeren.

© peter gortworst

foto’s: http://www.dewereldvangajus.nl / http://www.vdberk.nl / http://www.refdag.nl