“Laat mij raden. Ik ben de eerste engelbewaarder die u ziet. Klopt dat? En? Lijk ik een beetje op wat u vooraf bedacht heeft? U denkt dat wij echt bedacht zijn. Dan is dit toch wel een verrassing, niet? Waar mijn vleugels zijn? Haha, ja dat denken jullie hè? Nee, je ziet het: geen vleugels. Het is ook niet handig om handen en vleugels te hebben.
Wat wij doen? Tja, laat ik zeggen dat wij, met beperkte middelen proberen erger te voorkomen. Een enge ziekte kunnen wij niet verhelpen maar we kunnen wel een hint geven zodat er een dokter bezocht gaat worden. Als iemand er over denkt om zichzelf van het leven te beroven, zoeken wij in de omgeving naar goede zielen die misschien iets kunnen doen. Gaat helaas vaak mis. Als we als engelbewaarders onder elkaar zijn, zeggen we wel eens “Als de hemel naar beneden valt zijn ze daar allemaal blauw.” Daar zouden wij bijvoorbeeld niets tegen kunnen doen. Een natuurramp is voor ons niet te behappen maar we kunnen wel voorkomen dat iemand struikelt en lelijk valt. Heb jij nooit gedacht ‘Oei, dat ging maar net goed’? Meestal is dat dan onze verdienste.
Nee, we zitten niet hele dagen op de schouder van onze klant. Als ze bijvoorbeeld slapen is het niet nodig om daar bij te zijn. Dan zoeken we elkaar op en dat zijn vaak gezellige uurtjes. Ik sprak laatst nog een collega. Die zit met dertien anderen in één huis. Vader. Moeder en twaalf kinderen. Dolle boel daar.
Neem nu die sukkel waar ik al zestig jaar voor moet zorgen. Die is alleen dus af en toe ga ik even de hort op. Zo spannend is deze klant niet. Hij is nu met zijn auto onderweg en hij heeft nog nooit een ongeluk gehad. Niet mijn verdienste hoor. Hij is gewoon voorzichtig en ik kan dus gewoon even wat anders doen. Met jou kletsen bijvoorbeeld. Mag eigenlijk niet maar het is wel gezellig toch?
Toch is mijn sukkeltje zo af en toe een ongeleid projectiel. Iets meer nadenken voordat hij iets doet kan geen kwaad. Ik weet het. IJdele hoop. Hij is gewoon zo en nu zeggen jullie dat verstand met de jaren komt maar bij hem komen wel de jaren maar niet het verstand. O, ik heb mijn handen vol gehad aan hem. Als jochie voer hij in een badkuip tussen de varende vrachtschepen door. Levensgevaarlijk natuurlijk. Of die keer dat hij in een hoge boom wilde klimmen waarvan ik wist dat er heel veel rotte takken in zaten. Ik heb hem op twee meter hoogte op zo’n tak laten staan. Die brak en hij viel plat op zijn rug. Adem halen kon hij even vergeten en dan leer je snel hoor. Of die keer dat hij te veel gedronken had en in een duinpannetje in slaap viel. Heb ik hem een beetje uit de wind gehouden. Niet te veel want hij moest natuurlijk wel goed ziek worden. Ook zo’n uitstekend leermoment. O, en fikkie stoken. Was hij gek op. Man, man, man, ik heb toch wat vlammetjes uit staan blazen. Mijn beste move was het fietsstuur overnemen in Limburg. Hij vond dat een afdaling op een fiets met slechte remmen wel kon. Toen hij in de gaten kreeg dat het niet goed zou gaan was het eigenlijk al te laat. Het is dat ik hem een rul zandpad op kon sturen anders had hij met zijn stomme kop in Slenaken via een blinde muur in de Gulp gelegen.
Vraagje: Jij denkt zeker ook dat er geen cupidootjes bestaan? Nou, die zijn er wel degelijk. Mijn sukkel was er al vroeg bij. Als ik zo’n pijl-en-boog-fladderaartje aan zie komen ga ik meestal even wat aan de kant. Ik heb een keer, per ongeluk, een voltreffer gehad en dat voel je echt wel. Bij ons heeft zo’n pijl geen effect maar bij mijn sukkel was het de eerste keer goed raak. Hadden ze samen bedacht om de vloer van het schuurtje te gebruiken voor een gezamenlijke ontmaagding. Condoom? Nooit van gehoord. Dus als je dan een half blik met terpentine van de werkbank duwt is de pret snel over en erger voorkomen. Nee, meestal ben ik er niet bij als dat soort intieme dingen gebeuren. Ik vind dat zo’n gedoe en zolang hij het gewoon op een veilige plaats doet ben ik echt niet nodig.
Maar hoe kom jij hier eigenlijk?
………..Hoezo dikke mist en de vierde auto in een enorme kettingbotsing?……….
O, shit….”
©peter gortworst / mrt 2016
foto: http://www.pinterest.com
wat een leuk humoristisch verhaal, weet ik eindelijk hoe het zit!
LikeGeliked door 1 persoon
Na 60 jaar kun je wel eens een moment van onoplettendheid hebben. Mooi verhaal!
LikeLike
Leuk, Peter.
Je gaat je hierdoor wel nieuwe vragen stellen. Wat is die van mij nu aan het doen? Is die heel druk, of verveelt hij zich juist rot?
Maar belangrijker nog: waarom zitten er in een huis met vader, moeder en veertien kinderen maar veertien engelbewaarders? Kun je ze ook delen, of hebben de hele kleintjes er nog geen?
LikeGeliked door 1 persoon
O shit…… wat een domme fout! Ik kan niet tellen! Je bent een goede lezer. Het was mij nog niet eens opgevallen. Ga, al was het alleen maar om drie van jouw vragen weg te nemen, de tekst even wijzigen. Dank voor je oplettendheid.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, ook jij kunt wel eens een moment van onoplettendheid hebben. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha, lekker luchtig maar toch met een zwart randje op het eind.
Dikke mist en de vierde auto in een enorme kettingbotsing..
Die engelbewaarder was ff naar het toilet, waarschijnlijk. Niet omdat ie moest, want engelbewaarders moeten niet (meer, dénk ik), maar gewoon voor de rust ofzo.. Gevolg: ongunstig functioneringsgesprek..
Maar serieus, leuk bedacht en grappig geschreven!!
Die monoloog loopt echt als een trein.
LikeGeliked door 1 persoon