“Siem! Siem!” roept zijn vrouw van boven.
“Ja, ik ben er al!” roept hij terug en komt uit zijn hoekplaatsje van de bank.
Terwijl hij de trap op loopt vraagt ze:
“Breng jij Sanne verder naar bed? Ze is al gewassen en heeft haar pyjama aan. Tanden poetsen moet nog wel.”

Hun jongste dochter, een nakomertje, staat naast haar moeder boven aan de trap en roept: “Pappa doen!”
Hij grijnst naar haar en zegt:
“Kom maar, we doen het wel samen.”
Hij neemt haar mee naar de wastafel op haar kamer, pakt de tandenborstel, maakt hem nat en doet er een beetje tandpasta op.

Hij draait zich naar haar toe en zegt:
“Doe maar open.”
Sanne kijkt echter de andere kant op en zegt zeer beslist: “Niet Pappa doen! Sanne doen!”
Hij wacht even maar ze lijkt niet van gedachten te veranderen.
“Goed, Sanne doen,” en geeft haar de tandenborstel.
Ze steekt hem in haar mond, beweegt de borstel even heen en weer en begint er dan op te kauwen. En dikke druppel wit vocht loopt over haar kin naar beneden. Voor het op haar pyjama kan vallen heeft hij het met de handdoek opgevangen.
“Moet Pappa verder helpen?” vraagt hij.
Ze zegt niets maar houdt haar hoofd, met de borstel in haar mond, een beetje omhoog als teken dat het wel mag. Hij poetst zorgvuldig het gebit en geeft haar de plastic beker met spoelwater. Ze laat een grote slok in haar mond lopen en zet dan de beker naast de wasbak. Hij is net te laat. Met een klap landt de beker op de grond en hij voelt zijn rechter sok nat worden. Terwijl hij zich bukt om de beker op te rapen sproeit zij met kracht de grote slok naar buiten en hij weet dat de spiegel het doelwit is.
“Sanne stout” zegt ze en kijkt met voldoening naar de spiegel waarop witte straaltjes naar beneden lopen.
“Sanne klein beetje stout” zegt hij en doet een vergeefse poging de spiegel met de handdoek schoon te maken.
“Geeft niet. Kom maar, Sanne gaat slapen.”

Hij pakt haar hand en brengt haar naar bed.
“Knuf ook!” zegt Sanne en pakt het knuffelkonijn van de stoel.
Ze kruipt onder het dekbed, legt Knuf tegen de zijkant van haar hals en knikt haar hoofd daar overheen.

“Gaan we een liedje zingen of moet pappa een verhaaltje vertellen?”
Ze denkt even na en zegt:
“Manenschijn!”
Ze zingen samen het liedje met alle bijbehorende gebaren. Daarna is de grote paddenstoel met witte stippen aan de beurt en tot slot vier coupletten van de poppenkraam.

Hij buigt zich over haar heen en legt zijn wang tegen de hare. Hij ruikt de geur van shampoo. Gewoontegetrouw zoent hij haar op beide wangen, voorhoofd en het puntje van haar neus.
“Welterusten lieve Sanne.”
Ze kijkt hem nadenkend aan en zegt zachtjes:
“Mamma huilen”
Hij weet het en zegt:
“Mamma is een beetje verdrietig. Sanne gaat nu slapen en pappa gaat mamma helpen. Is dat goed?”
“Ja, Sanne slapen” zegt ze en het klinkt tevreden.

Hij staat op en loopt naar de deur. Voor hij het licht uitdraait kijkt hij nog even naar zijn dochter: een beginnende puber met het verstand van een driejarige. Haar laatste nacht thuis.

© Peter Gortworst 

afbeeldingen: http://www.pixabay.com / http://www.koopkeus.nl

…als je het de moeite waard vindt om dit verhaaltje te delen, ga er dan maar van uit dat ik daar geen moeite mee heb….