Ik ben heel omzichtig en langzaam omhoog gekropen en kijk nu, plat op mijn buik, net over het dijkje naar mijn vogelparadijs. Het ligt in een redelijk onbekend en daardoor zeer matig bezocht natuurgebied. Mijn paradijs is een aardig eindje lopen vanaf de parkeerplaats en dus te ver voor de gemiddelde frisse-lucht-snuiver. Bovendien is het deze herfstdag waterkoud en af en toe miezert het een beetje.

Ik klap mijn bril omhoog en zet de kijker voor mijn ogen. Voor mij strekt zich een veenplas uit. Hele stukken land staan net droog en meer naar het midden is het vast dieper omdat daar zich de verschillende soorten duikeenden vaak ophouden. Het is druk. Op de voorgrond twee zwarte kraaien en natuurlijk zijn de meerkoeten en wilde eenden in grote getale aanwezig. Mijn aandacht wordt getrokken door een reiger die, omgeven door andere steltlopertjes, met zijn poten net in het water staat. Ik geloof mijn ogen niet maar het zou best eens een purperreiger kunnen zijn. Dat zou de eerste zijn die ik in mijn leven zie. Ik vis mijn vogelboek uit mijn jas en zoek hem op. Eigenlijk weet ik het wel zeker maar wat zijn de typische kenmerken van een purperreiger? Waar moet ik op letten?

“Wat valt hier te zien?” Ik schrik mij wezenloos. Niet alleen van die harde stem maar ook van een neus behorend bij een bruine labrador die, getuige zijn hijgerig gesnuif, mijn linkeroor machtig interessant vindt ruiken. Ik schiet overeind. De stem komt van een man met knickerbocker plus groene kousen en hij staat al bovenop het dijkje te kijken naar mijn vogelparadijs. Daar is van pure schrik alles op de wieken gegaan te beginnen met de twee zwarte kraaien. De labrador is er achteraan gerend en plonst met zijn lompe poten het water in. “Zijn dat zwarte kraaien?” vraagt de man. “Ja, dat wáren twee zwarte kraaien,” zeg ik gelaten. “Twee kraaien pikken elkaar de ogen niet uit en een vliegende kraai vindt altijd wat,” zegt de man. “Oude gezegden. Wist je dat?”

Met stomme verbazing hoor ik hem aan en speel dus stommetje. “Jij kijkt vogeltjes?” Ik knik. “Grappig, er zijn heel veel spreekwoorden en gezegden die over vogels gaan. Men kent de vogel aan zijn veren. Ken je die?” In een vlaag van gevatheid wil ik een opmerking maken die zijn kleding als onderwerp heeft maar verstandig lijkt mij dat niet. “Een amateurornitholoog zal dat niet weten,” zeg ik, mij van de domme houdend. Dat kost weinig moeite en gaat mij meestal goed af. “Beter één vogel in de hand dan tien in de lucht. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Vogeltjes die vroeg zingen zijn meestal voor de poes. Zie je wel? Er zijn er meer dan genoeg die over vogels gaan. Grappig hè?”

Ik kijk hem zwijgend aan. Wat moet ik met zo’n neerlandicus die met zijn hond mijn vogelparadijs komt verstoren? “Kom je hier vaak?” wil de knickerbocker weten. “Alleen als er een goede kans is dat ik niet gestoord wordt.” Hij kijkt mij nadenkend aan. “Ja, dat is natuurlijk vervelend maar zo veel toeristen komen hier toch niet? Ik kom hier af en toe maar dit is wel het rustigste deel van dit hele natuurgebied. Nee, er is niet veel kans dat je hier gestoord wordt, toch?” Een bord voor de kop hebben. Ha, kijk eens aan. Ik kan ook nog wel een gezegde uit mijn mouw schudden maar wijselijk houd ik mijn mond.

Ik realiseer mij terdege dat ik geen gezellige en opgewekte gesprekspartner ben en hij merkt het zeer zeker ook. Een beetje ongemakkelijk staan we daar. Hij werpt nog een blik op het water, kijkt mij nog een keer aan, fluit dan zijn hond en met een “Nou, we gaan maar weer eens. Veel plezier verder.” vertrekt mijn vogelverschrikker.

Mijn paradijs ligt er verlaten bij. Alleen de eenden zijn er nog; helemaal aan de andere kant van het water. Als ik mij omdraai zie ik de knickerbocker het pad afmarcheren richting de parkeerplaats. Nu weet ik er ook nog één: De tijden worden slecht, zei de kraai toen de galg werd afgebroken.

Geen idee of dit spreekwoord hier van toepassing is maar de combinatie van een mooie zwarte kraai en een hoge galg ontstaat spontaan en wordt stiekem ingevuld door mijn teleurstelling. Ik wens het beest betere tijden.