Een aantal ingewijden weten het al maar nu kan ik het voor iedereen bekend maken. Deze penvoerder laat, als alles goed gaat, over een paar maanden een nieuw boek het levenslicht zien.

Zo. Het hoge woord is eruit.

Vrij kort na de publicatie van ‘Wraak kent geen winnaars’ bemerkte ik een zekere leegheid. Dat waar je maanden aan gewerkt had, je dagen en je gedachten mee had gevuld, was klaar. Natuurlijk zat ik niet te niksen. Er was (en is) genoeg te doen om je boek onder de aandacht van de mensen te brengen maar dat vergde niet zo veel tijd en concentratie als het schrijven. Ik kon maar één ding bedenken om deze ‘zinloosheid van het bestaan’ te ledigen en dat was beginnen met het schrijven van een nieuw boek.

Ik bezit niet veel maar wat ik wel heb is een ruime fantasie. Vaak is dat mooi. Soms ook niet. Wilde ideeën over het soort boek, onderwerpen en verhalen warrelden door mijn hoofd. Er is tijd overheen gegaan om uiteindelijk het beste idee er uit te pikken. De andere ideeën gooi ik niet weg. Ze liggen in een kastje voor later gebruik.
Nu weet ik niet hoe collega-schrijvers omgaan met het verwerken van een idee naar een boek. Zonder twijfel zullen er zijn die vooraf precies weten hoe het boek moet worden. Ze hebben het hele verhaal al in hun hoofd en hoeven het alleen nog maar op te schrijven. Bij mij werkt dat zo niet. Het idee is een soort fundament waarop nog gebouwd moet worden. Geen idee hoeveel kamers, verdiepingen, muren, deuren, dakpannen of waterleidingen er in het gebouw moeten komen. Ik ontdek dat gaandeweg en dat geeft verrassingen.

Met het onderwerp dat ik gekozen had, kon ik goed uit de voeten. Het was overzichtelijk, er kwam geen buitenland aan te pas en voor zaken waar ik geen verstand van heb, zou informatie niet moeilijk te vinden moeten zijn. Ook de moord die plaats vindt, is overzichtelijk.

Gedurende het schrijven begon ik te merken dat het verhaal niet goed genoeg was. Het gevaar dat het te kneuterig, te zoetsappig en te vlak ging worden, naderde met rasse schreden. Nu hoeft het ook niet vol te staan met heroïsche daden, stoere personages waar je een voorbeeld aan kan nemen, steaming hotte bedverhalen of lugubere lijken maar iets meer spanning, raadselen, onverwachtheden en humor zou wel mogen.
Ik kreeg hulp uit onverwachte hoek. Ik ga (nog) niet zeggen van wie, maar plotseling was er wel een buitenland, zijn er lugubere zaken, is er spanning, krijgt het meer diepgang, wordt het maatschappelijk relevant en zijn er veel meer dingen die uitgezocht moeten worden. Dat blijkt overigens niet altijd een eenvoudige opgave te zijn.

Het schrijven ging met horten en stoten. De volgorde van de hoofdstukken was niet goed. Hele stukken kon ik niet schrijven omdat mij de kennis ontbrak of omdat ik gewoon niet wist hoe het verhaal verder zou gaan. Het buitenlandverhaal vermengt zich in het boek met het binnenlandverhaal en ook dat geeft onverwachte complicaties. Deels omdat de beide verhalen zelf ook uit verschillende verhalen bestaan en deels omdat het beschrijven van bijvoorbeeld aanpassingsmoeilijkheden, specifieke kennis vereist.

Dat horten en stoten is ondertussen voorbij. Ik weet vrij precies welke hoofdstukken er nu nog geschreven moeten worden en waar ik nog de nodige kennis voor moet vergaren. Het is nu de tijd van schrijven, schrijven en schrijven en dat leert je dat het ’s morgens steeds later licht wordt.

Bij aanvang van het schrijfproces sla je het werk op onder het kopje ‘Boek2’ Dat kopje is nu al een paar keer aan verandering onderhevig geweest maar nu is de titel ‘De glimlachende dode’. Ik ben er vrij zeker van dat dit de titel van het boek wordt. Het lijkt mij, ook voor jullie, raadselachtig genoeg.

Het wordt dus vervolgd.

© Peter Gortworst / aug 2022

Natuurlijk kan je ‘Wraak kent geen winnaars’nog steeds kopen. Ga dan naar :
http://www.boekenbestellen.nl/boek/wraak-kent-geen-winnaars