Zo kordaat en/of daadkrachtig ik soms kan doen of toch minstens kan lijken, zo schijterig en besluiteloos ben ik nu. De laatste dagen ben ik alleen maar bezig met het kind wat komen gaat. Na vele overwegingen weet ik nu zeker hoe het gaat heten: “Wraak kent geen winnaars”.
Een mooie naam die de lading prima dekt en waar ik een bevredigend gevoel over heb.

Nu is er een groot voordeel als je een boek als kind krijgt: je kan zelf bepalen hoe het er uit gaat zien. Geen angst voor te grote of te kleine oren, een haarkleur die je vooraf niet had verwacht, geen vingers te veel of te weinig, geen jongen of meisje en wel of geen huilbaby. Al die keuzes blijven een auteur als vader bespaard. Niet dat het daarmee makkelijker wordt. Beslist niet. Ik zou haast zeggen: integendeel en de reden is de afwezigheid van de vroedvrouw alias uitgever.

‘Hoe kan dat nu?’ hoor ik jullie vragen, (Dat hoor ik natuurlijk niet echt maar dit terzijde) ‘Er was toch een uitgever die brood zag in jouw boek?’  Wel, dat dacht ik ook maar het verhaal is net even anders.
Stel, ik zoek een nieuwe computer en de verkoper zegt:
‘Je moet model XYZ hebben. Dat is de beste die je kan krijgen. Het apparaat schrijft nog net niet zelf alle volgende boeken maar het scheelt niet veel. We gaan samen investeren en hier gaan we in de toekomst goud mee verdienen. Hebben? Jouw deel van de investering is 5000 euro maar dat verdien je zeker terug. Wij dragen natuurlijk ook ons steentje bij dus samen gaan we een zonnige toekomst tegemoet. O ja, jouw provisie voor de toekomstige boeken is 2,5%. Nou? Hebben we een deal?’
‘En wat kost het ding als ik het gewoon in de winkel koop?’
‘5010 euro maar dan moet je alles zelf doen: naar de winkel, uitpakken, instaleren en zo… Best wel moeilijk allemaal dus weet waar je aan begint.’
De uitgever blijkt dus een drukker te zijn die wel wat extra doet maar dat kan je zelf ook heel goed. Exit drukker/uitgever dus.

Aan dat “best wel moeilijke” ben ik begonnen. Ik ga uitgeven in eigen beheer en ja, het valt niet mee. Ik leer nu van alles over spiegelende pagina’s, links en rechts marges, soorten papier, pixels, breedte van ruggen, marketing en oplages. Een tijdje terug las ik dat iemand ontdekt had dat het schrijven van een boek nog het makkelijkst deel was van het hele proces. Inmiddels kan ik niet anders dan hem gelijk geven.

Eén van de lastige vragen betreft de oplage. Het maakt qua inkoopprijs nogal wat uit of je 50 of 100 boeken inkoopt maar verkoop ik er wel 50? Ik weet dat ik een goed boek heb geschreven maar hoe maak je dat de gemiddelde boekkoper duidelijk. Hoe uniek mijn naam ook is, ik ben een onbekende schrijver die het zich niet kan veroorloven bedragen met getallen van drie cijfers voor de komma, losjes op de toonbank te leggen. En dat brengt mij terug op het besluiteloze van de eerste zin in dit stukje.

Weten wat de markt de komende jaren gaat doen, is de droom van elke belegger. Weten hoeveel mensen jouw boek gaan kopen, is de droom van elke schrijver. Uit de commentaren van mijn proeflezers heb ik nog geen onvertogen woord gehoord en in mijn optimistische momenten ontstaan er in mijn hoofd gigantische verkoopcijfers. Maar ja, die optimistische momenten zijn er niet altijd en dan schakelt mijn brein om naar kommer en kwel.
Al die technische dingen zijn te leren en op te lossen maar dat waar het op aankomt, is ongrijpbaar.

Op internet zijn er massa’s tips te vinden die de verkoopcijfers van jouw boek de hoogte in laten schieten. Eén daarvan is het organiseren van een ‘eerste boek aanbieden’. Zorg voor een goede locatie, stuur heel veel uitnodigingen de deur uit, maak een flyer, zorg voor een drankje en een hapje, zorg dat de pers er is en bied je eerste boek aan² een bekende Nederlander en doe dat met een korte speech waarin ook nog enige humor is verwerkt.
Kijk, dat is nu net niks voor mij. Met die speech zou ik nog de minste moeite hebben maar de rest? Nee, ik ga liever elk weekend in een boekwinkel zitten om de mensen die mijn boek willen kopen, te zien en te spreken. Met plezier schrijf ik op verzoek iets aardigs voorin het boek. Van mij mag het in Groningen zijn, Haarlem of Maastricht. Ik rij liever met 50 boeken in mijn auto Nederland rond dan eenmaal zo’n evenement organiseren.

Maar goed, lieve lezers. Het boek komt eraan en ik verwacht nog steeds dat het november zal worden. Maak je dus geen zorgen wat je voor oom Floor of tante Saar als Sinterklaascadeau moet kopen.
Ik verdiep mij verder in een onbekend vak en jullie horen nog van mij.

© peter gortworst / sept. 2021