Achteraf gezien had men beter niet of beter wel, wordt iets duidelijk of toch minstens begrijpelijk, worden zaken verklaarbaar of juist niet en blijkt men dom te zijn geweest of uitzonderlijk slim. In de meeste gevallen schiet men er echter niets mee op en kan men alleen concluderen dat, bij dit achteraf-gezien-gedoe, men een koe in de kont kijkt.

Het is zo’n vroege zomermorgen waar mensen van kunnen genieten. Niet te warm, een enkel wolkje dus een mooie opkomende  zon en een wind die de haren streelt en speelt om blote benen. In de auto, op weg naar huis, heeft men daar geen oog voor. Daar heeft men meer dan genoeg aan zichzelf. Beiden in een stadium van verbijstering, ongeloof, verongelijkt- en kwaadheid.

Achteraf gezien hadden ze dit niet moeten doen. Het idee was goed maar met de uitvoering daarvan hadden ze beter kunnen wachten. Via een gemeenschappelijke vriend hadden ze elkaar leren kennen. Zij had net haar relatie beëindigd en hij was al drie jaar alleen. En tja, hoe gaat dat? Ze raken met elkaar in gesprek, blijken raakvlakken en gezamenlijke interesses te hebben en, niet geheel onbelangrijk, ook interesse in elkaar. De constatering dat hij de wat flierefluiterige losbol is en zij de berekende en controlerende, wordt niet als een probleem gezien. Integendeel zelfs. Ze zijn overtuigt dat ze van elkaar kunnen leren om het perfecte koppel te gaan vormen.
Hij adoreert haar en doet bijna alles om het haar naar de zin te maken. Zij accepteert dat welwillend zoals alleen een koningin dat kan. In bed is zij de onverzadigbare en luidruchtige tijgerin die haar prooi niet loslaat en zonder het zich bewust te zijn, zakt zijn verstand langzaam tot broekzakhoogte. Niet alleen wanneer het bed, de bank of de keukentafel in zicht zijn maar continue. Een vrouw die zo onverzadigbaar is kent hij alleen van sterke verhalen en nu is het een bijna onwerkelijke werkelijkheid. Dat er dan van enige reflectie of logisch en nuchter nadenken geen sprake meer is, moge voor ieder duidelijk zijn. Niet voor hem. Zonder het zelf te weten is hij zichzelf niet meer.

Dat hij zijn eigen huis heeft en geen aanstalten of toespelingen maakt over bij elkaar intrekken, zint haar niet. Elke keer dat zij er over begint, wimpelt hij het onderwerp weg en het maakt haar achterdochtig. Hij kan dan wel zeggen dat hij lange dagen maakt en zijn rust ’s avonds gewoon nodig heeft maar is dat wel zo? Hij kan hier toch ook uitrusten? Haar slechte ervaringen uit een recent verleden voeden de argwaan en dat maakt een relatie er niet beter op. Wie zegt dat ook hij er niet een dubbel leven op na houdt en haar gebruikt voor de seks? Toch, als ze ziet en merkt wat hij allemaal voor haar doet, lukt het haar vaak om deze gedachten te verdrijven. Hij is gewoon niet slim genoeg voor een dubbel leven. Een goede en wat naïeve sul is het. Ze weet zich door hem op handen gedragen maar die achterdocht gaat nooit helemaal weg. Het zal, achteraf gezien, toch wat zijn als zou blijken dat ook hij niet deugt.

Geen van beiden weet hoe en wanneer het idee is ontstaan om samen op vakantie te gaan. Hij heeft een tent met alle benodigde  kampeerspullen en vertelt vol enthousiasme hoe mooi en ontspannend het is om in een tent te slapen, pannenkoekjes te bakken als ontbijt, te gaan slapen als het donker wordt en wakker te worden als de zon opkomt, alleen in de tent te zitten als het regent en zelfs dan is het nog ronduit romantisch. Zij heeft nog nooit gekampeerd maar laat zich overhalen. Ze gaan met haar auto en samen zoeken ze een Oost-Europees land uit wat niet te ver maar wel mooi is en betaalbaar. Als ze haar grote koffer van zolder haalt kijkt hij daar wat misprijzend naar. Een krat is beter omdat je die kan stapelen en rokjes, panty’s, witte blouses en nette schoenen neem je niet mee als je gaat kamperen. Het moet allemaal ‘makkelijk’ zijn en hoe meer hij dat woord gebruikt hoe ongemakkelijker zij zich voelt.

Achteraf gezien is niet precies te zeggen waar het fout is gegaan. Vaak is de oorzaak een opeenstapeling van kleine wrijvingen. Nu geeft wrijving ook warmte maar als dat niet als zodanig herkent wordt, is de kans groot dat het een moeilijk te bedwingen vuur wordt. Het kan natuurlijk zijn dat hij iets te lang naar die twee bevallige meiden kijkt bij het wegrestaurant. Misschien is het haar weigering om de twee luchtbedden op te pompen omdat ze meent er een lam been aan over te houden. Zijn weigering om, vanwege haar luidruchtigheid, met haar in de tent te vrijen, is natuurlijk ook een dingetje. Die ene rottige mug in de tent die haar wakker houdt en die hij niet belangrijk genoeg vindt om daar zijn slaapzak voor uit te komen, zet ook kwaad bloed en dan is daar nog die vermeende orgie in de kookruimte van de camping:
Ze hebben een mooi stuk vlees gekocht en hij biedt aan om dit vakkundig te gaan braden. Op een paar meter afstand van de kookruimte hoort hij een aantal vrouwen, die daar eten aan het koken zijn, al kwebbelen. Hij verstaat er geen woord van maar dat hindert niet. Als hij naar binnen stapt valt het stil. Blijkbaar is een man in deze ruimte een bijzonderheid. Hij zoekt een fornuis wat niet gebruikt wordt, doet de echte boter in de pan en zoekt de lucifers. Die zijn er niet. Vragend kijkt hij naar de dames en met handgebaren probeert hij duidelijk te maken dat geen vuur ook geen braadsel geeft. Eén van de vrouwen komt naar hem toe, pakt de koekenpan, vlees en boter van hem af en neemt hem mee naar buiten. Zij gebaart dat hij dáár moet wachten tot zij klaar is met zijn vlees. Binnen zwelt het kwebbelen weer aan tot het gebruikelijke niveau. Het duurt even maar dan komt de vrouw naar buiten met een mooi gebruind stuk vlees en de rest van de boter. Zo goed en kwaad als het gaat, bedankt hij haar en loopt dan terug naar de tent. Ze zit in de auto met de deuren wijd open. In geuren en kleuren vertelt hij van zijn belevenissen. Ze kan er niet om lachen. Integendeel zelfs want wat voor vrouw was dat? Waarom zal een wildvreemde vrouw zoiets doen? Wat heb jij gedaan om haar zo ver te krijgen?
Als zij dan ook nog met vage redeneringen, want wie weet wat die vrouw met het vlees heeft gedaan, weigert haar stuk te eten en het zelfs met een theatraal gebaar in de afvalzak dumpt, is bij hem de maat vol.

Het gesprek was niet bepaald vrolijk. Het was ook niet, dankzij de gehorigheid op een camping, met veel stemverheffing. Het was wel indringend. Zij constateren beiden dat zijn flierefluiterige losbolligheid haar de neusgaten uitkomt en dat haar berekenen, controleren en achterdocht hem gestolen kan worden. Natuurlijk zijn er verwijten. Het in goede harmonie uit elkaar gaan is niet ieder gegeven. Als zij zegt niet nog een nacht in die rottent te willen slapen, breekt hij de tent af en sleept de complete kampeeruitrusting in de auto.

Als ze in het donker onderweg zijn, zegt hij zeer beslist dat hij eerst naar zijn huis rijdt. Daar wil hij alle kampeerspullen uitladen zodat zij met haar eigen auto naar haar woning kan. Hij heeft er geen zin in om achteraf nog alles bij haar op te halen. Meer wordt er niet gezegd. Beiden zijn vol van hun eigen gedachten en ze weten niet van elkaar dat er een zekere mate van opluchting en een zichzelf hervinden heerst.
Zoiets wordt vaak achteraf duidelijk.

©peter gortworst / juli 2019
maker afbeelding: Picasa