Goed, vandaag ben ik dus 21 geworden. Dat had ik een paar jaar geleden niet gedacht. Ik wordt nu eenmaal niet oud. Iemand met zo veel kwalen en zwakke gezondheid als ik, leeft niet lang en wees nu eerlijk, 21 is al best een hoge leeftijd. Vanavond voor het eerst sinds lange tijd weer een pilsje gedronken. Dom want hoeveel hersencellen zijn er wel niet naar de Filistijnen gegaan? Alcohol is gewoon slecht voor je. Net als roken, melk, te koude lucht inademen, suiker, plastic schoenen, zwemmen in een zwembad, vet, de stad en kraanwater.

Nu lig ik al zeker een kwartier in bed en heb het nog steeds koud. Dat is vast niet goed. Mijn hart pompt het bloed natuurlijk niet hard genoeg rond. Mensen die dood gaan hebben dat ook. De vingers en de tenen zijn het eerste koud.

Waarom heb ik mij laten overhalen om toch een biertje te drinken? Normaal trek ik mij niets aan van wat ze van mij denken en laat ik mij zeker niet dwingen maar op een verjaardagsfeestje gaat het soms anders. Misschien wel omdat Henny er bij was. Leuke meid maar helaas niets voor mij. Ik kan toch moeilijk een relatie aanknopen terwijl ik weet dat ik morgen dood in bed kan liggen. Papa en mamma hebben haar natuurlijk niet voor niets gevraagd te komen. Die hopen vast dat zij zich in mij interesseert en ze weten niet dat Henny al lang weet wat ik ben. Ja, ik weet het zelf ook: een hypochonder van het zuiverste water maar dat is natuurlijk niet zonder reden. Wacht, even mijn pols voelen……. Zie je wel, hij vergeet af en toe gewoon een slag. Niemand die mij serieus neemt maar vannacht is het met mij gedaan.

Waarom heeft Vincent mij vanavond eigenlijk een optimistische hypochonder genoemd? Was dat sarcasme? Hij heeft wel vaker van die rare opmerkingen of manke vergelijkingen. Net als die schoonmaker die een hekel aan zijn werk had. Een luiaard met ADHD noemde hij hem. Slaat nergens op en dat kan bovendien niet. Net als een stadsduif met pleinvrees of een nijlpaard met anorexia. Ha ha, wel leuk om zoiets te bedenken. Hij vroeg of ik niet altijd bang ben maar dat is niet zo. Misschien wel omdat het gewoon bij mij hoort. Misschien omdat ik met een soort berusting leef, nou ja, zolang ik nog leef.

Zouden mijn ouders ondertussen wel weten hoe ik mijn begrafenis wil hebben? Ik heb ze toch hopelijk genoeg hints gegeven maar ja, ze rekenen er natuurlijk niet op dat ik morgen misschien wel dood in bed lig. Toch wel sneu voor ze als ik er niet meer ben. Kan er natuurlijk niets aan veranderen maar misschien moet ik morgen een brief voor ze schrijven met welke muziek ze moeten draaien in de aula. Stel dat ik het op één of andere manier toch meemaak dan moet het toch minstens naar mijn smaak zijn.

Een vogel met vliegangst of een mol met claustrofobie. Uh, even denken….. een eekhoorn met een notenallergie of een koe die lactose intolerant is. Een vegetarische leeuw, een varken met smetvrees of een aalscholver die bang is voor water. Grappig.

Hoe kan ik het koud hebben en toch zweten? Waar is de thermometer. Zie je wel: 37,3. Een lichte verhoging noemen ze dat. Alsof je ook een klein beetje zwanger kan zijn of een beetje kanker kan hebben. Ik heb gewoon koorts en mijn lijf vecht nu terug. Dat voel ik en misschien verliest het vannacht de strijd wel.

Ik hoop niet, nee, dat moet ik ook opschrijven: er mag geen pastoor aan mijn bed komen en in de kerk wil ik helemaal niet komen te liggen. Mama moest erg lachen toen ik zei dat ik weer katholiek wordt als de paus een zwarte, lesbische vrouw met een kind is. Maar ik meen het wel! Toch best wel jammer dat ze van mij geen kleinkinderen kan verwachten.

Uhm, uh, een kuddedier met verlatingsangst…. nee, dat is normaal gedrag. Iets met narcolepsie…. Welk dier mag er niet plotseling in slaap vallen? Een jachtluipaard? Ah, nog één: een vleermuis met entomofobie! Dat kan wel. Of een aaseter met necrofobie. Ook leuk. Kan een lintworm eigenlijk angst hebben voor een lintworm of een vluchteling een xenofobie? Morgen maar eens op Google kijken of ik daar iets over vinden kan. Hoewel….. eerst maar eens zien of ik er morgen nog wel ben.

Even voelen……. dacht ik wel: de pols is nog steeds onregelmatig en ik hoor nu ook mijn eigen adem. Ik piep een beetje. Misschien stik ik vannacht wel. Dat is een akelige manier van doodgaan maar ja, als het anders niet is, dan moet het maar zo. Wacht even….. waar komt die buikpijn vandaan? Het is nu nog maar een klein beetje maar het wordt vast erger. Even drukken… ja hoor, boven in de buik. Dat kan mijn hart zijn maar ook mijn slokdarm en dan is het vast kanker. Iets anders kan haast niet, hoewel, misschien is het wel mijn aorta die op knappen staat. Hoe schadelijk is maagzuur als dat in je slokdarm komt? Het was natuurlijk dom om alles door elkaar te eten. Asperges met ham, kaas, leverworst, zoutjes, een gebakje en van die zoute stengels: roer het door elkaar en je vreet het niet maar het zit nu wel in mijn maag. Dat water met koolzuur heeft de hele handel aan het gisten gebracht en nu vreet het zuur mij van binnen weg. Nu doodgaan is mijn eigen schuld. Het minst erge is dat ik wellicht een allergie oploop en laat het dan alsjeblieft geen waterallergie zijn. Dan wordt mijn leven nog beroerder dan het nu al is. Bestaat er eigenlijk zoete haring? Haring die ze in de rivieren vangen bijvoorbeeld. Die kan ik dan wel eten omdat een zoute haring mijn vocht teveel vasthoudt.

Een bever met twee linkerhanden. Een stokvis met krukken…. Is die leuk? Nou…nee.

Laat ik mij maar omdraaien. Als ik dan een scheet moet laten zit er niets in de weg. Wie weet slaap ik dan ook in. Misschien voorgoed. Dat kan maar zo.

Een meikever die geen kalender kan lezen, een processierups die een einzelgänger is, een eendagsvlieg die zijn dag niet heeft of een, kom, hoe heette dat beestje van Vondel nou…. O ja, een schrijverke maar dan een laaggeletterde. Mwah…..

© peter gortworst / nov 2019
foto: geratherm koortsthermometer
leef.nl