Het einde van een warme dag. Er is vandaag hard gewerkt. Schoon en rozig wil ik mijn bed instappen. Een schoon bed. Vanmorgen gelijk alles in de wasmachine gedaan en het bed opnieuw opgemaakt.
Ik sla het laken terug en zie een rond dopje op het onderlaken liggen. Zonder bril is de wereld wat wazig dus ik buk mij om te zien wat dat voor dopje is. Het is een spin en nog een forse ook. Een enorm bol achterlijf, niet van die hele lange pootjes, een kleine kop en lichtbruin. Hij, daar ga ik gemakshalve maar even van uit en vraag niet waarom, zit doodstil. Nog wel, denk ik. Per slot van rekening is hij ergens vandaan gekomen en daar ik standaard bijna alle ramen open of op kierstand heb staan, lijkt het mij dat het beest van buiten is gekomen.
Ik ben niet zo van gelijk doodmeppen. Spinnen zijn uiterst nuttige dieren dus onbeschadigd naar buiten werken is de eerste optie. Nu ben ik een grote, sterke en bij tijden een stoere vent maar deze spin met de blote handen oppakken gaat mij iets te ver. In de badkamer ligt wc-papier en dat lijkt mij voldoende afscherming tussen zijn en mijn huid. Ik vermoed dat mijnheer aan de wandel gaat wanneer ik in de badkamer dat velletje wc-papier haal en sla daarom het laken voorzichtig terug. Als er al gelopen wordt gaat het in ieder geval niet snel.
Met papiertje in de aanslag kom ik terug en sla voorzichtig het laken weer op. Hij is weg. Ik trek meer laken van het bed want misschien is hij richting voeteneind gekropen. Niet dus. Dan til ik voorzichtig mijn kussen op en ziet: daar is hij. Nu moet er kordaat gehandeld worden. Ik drapeer het velletje papier over hem heen en met de vingers en de duim vouw ik het onder de spin. ‘Plof’ voel ik en als ik het papiertje optil ligt er op mijn schone laken een lichtbruine natte plek met een donkere stip in het midden.
Hoe heb ik het nu? Was dit een geradicaliseerde spin? Ik heb beslist niet in de spin geknepen en toch is hij ontploft. Ik kijk in het papiertje en het enige wat ik nog als herkenbaar kan herkennen zijn een paar pootjes. De rest is bruine smurrie.
Ik gooi het papiertje met stoffelijke resten in de wc. Trek het laken van het bed en ga op zoek naar een ander. Maak het bed opnieuw op, schuif tussen de lakens en dwing mijzelf om aan werk te denken. Ook niet leuk maar beter dan een ontploffende spin.
© peter gortworst / mei 2017
foto: http://www.powned.tv
Peter Gortworst 
Het warme weer maakt dat Anansi, mijn vogelspin, een stuk beweeglijker is.
Gelukkig zit zij goed afgesloten van de buitenwereld.
In mijn bed geen spin.
Ik moet er niet aan denken.
Ja, ook voor mij begint morgen weer een gewone werkweek.
Toch wil ik daar nu nog even niet aandenken ….
Zonnige groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Brrr, zo’n griezel in je bed, ik moet er niet aan denken. Maar mijn moeder zei altijd dat spinnen alleen in een schoon huis komen, dus dat kan dan weer kloppen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Spinnen in een schoon huis?
Waar spinnen zijn, daar zitten ook ontzettend veel insecten.
Of het huis dan schoon is?
Ik heb geen idee.
Opgeruimde groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Machteld en Rob: Denk dat de waarheid in het midden ligt. Woon redelijk ‘buiten’ dus er zijn hier veel meer beestjes dan in de stad.
LikeGeliked door 2 people
In mijn bed wil ik geen spinnen.
Maar in mijn huis hoop ik altijd dat de spinnen ook de muggen opeten.
Zonnige groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Oh oh oh…een spin in het bed. Ik ben geen held met deze diertjes, zou de slaapkamer uitgaan en Man zijn werk laten doen 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk en griezelig verhaal. Uitvergroot lijkt de spin op een monster. En dan te bedenken dat een vergrote huismijt er eng uitziet ondanks het dekbed en spic en span uitziet.
LikeGeliked door 1 persoon