Dat ze goede vragen kon stellen wist hij al. Ook dat ze goed nadacht over haar antwoorden. Ze kan heel serieus zijn maar ook onbevangen vrolijk. Ze is eerlijk naar zichzelf en naar hem en dat waardeert hij als geen ander. Vier weken hebben ze met elkaar geschreven. Voorzichtig in het begin. Met geschreven teksten heeft de ene de ander afgetast. Vragen gesteld en antwoorden gekregen. Goede vragen en goede antwoorden die bevestigden dat de wederzijdse interesse groeide. Elke dag spraken ze elkaar en ze keken beide uit naar die momenten. Langzaam groeide het verlangen om elkaar in het echt te zien en vanavond is de avond. Natuurlijk, elkaar in het echt zien zou wel eens tegen zou kunnen vallen maar er echt rekening mee houden doet hij niet.

Ze is veel leuker dan hij vooraf had durven hopen. Een, qua kleding en uiterlijk no nonsens mens. Helemaal zijn smaak, helemaal zijn type. Ze klinkt leuk en als hij haar welkom zoent, ruikt ze ook nog lekker. Ze zoeken een rustig hoekje op en als daar een heerlijke bank staat is de plek voor de rest van de avond gevonden.

Hij voelt zich op zijn gemak en hoe langer hij met haar praat hoe beter hij zich gaat voelen. Dit zou de vrouw kunnen zijn waarnaar hij op zoek is. De vrouw die de leegte in hem vult. De vrouw die hij in zijn armen mag nemen, waarbij hij diep in haar ogen mag kijken, die hij mag beminnen, zijn moede hoofd te ruste kan leggen, die hij zijn wederhelft en zijn tegenover mag noemen. De vrouw waarbij hij thuis komt, zijn haven, zijn geluk en zijn toekomst.

Hij praat veel. Te veel. Er zit geen rem op alles wat hij haar wil vertellen. Hij wil zo graag dat ze alles van hem weet dat hij vergeet te luisteren. Van zijn bedachtzaamheid, normaal bijna zijn handelsmerk, is niets over. Hij is in zijn enthousiasme doof en blind geworden voor haar verbale en non-verbale woorden. Het valt hem niet op dat ze wat verder weg gaat zitten en wat stiller wordt. Hij ratelt en ratelt en ratelt.

Als het laat geworden is en ze afscheid nemen, zegt zei dat ze even na wil denken. Ze wil even de avond laten bezinken. Grootmoedig begrijpt hij dat maar een licht gevoel van onrust overvalt hem. Op weg naar huis realiseert hij zich hoe de avond is verlopen en voelt spijt. De inhoud van het berichtje wat hij de volgende morgen leest verbaast hem niet: hij is een lieve jongen die een lieve vrouw verdiend en ze wenst hem veel geluk bij het zoeken naar die vrouw.

Weer een teleurstelling. Weer een verwerkingsproces. Weer opnieuw beginnen. Hoe vaak nog?

©peter gortworst / juni 2016

afbeelding: http://www.daterz.eu