Ze is loops. En niet zo’n beetje ook. Bij de eerste ontdekking van een rode druppel op het laminaat, kwam er bij hem een heel oud en daardoor al lang vergeten gevoel boven: Pffff…. Gelukkig! Het bevestigd zijn vermoeden dat het leven in cirkels draait. Dat blijkt nu maar weer. Voordeel is dat met een mop achter haar aan lopen, geen straf is. Liever dit dan een nest van een pup of acht.

Hij heeft met zijn trutje te doen. Aan alles merkt hij dat ze zelf ook niet goed raad weet met haar lijf. Vaker dan normaal zoekt ze hem op, wil dan lekker tegen hem aanleunen en kriebelen rond de oorschelpen is het summum van geluk. Hij weet niet meer te doen dan dat en haar liefdevol en wat vaderlijk toespreken. De regelmatig gebezigde titel ‘meiske’ kan nu officieel niet meer maar samen met ‘trutje’ als koosnaam is het toegelaten.

Ze is best wel bevattelijk voor getoond medelijden. Als hij haar, terwijl er niets aan de hand is, op meelijwekkende toon vraagt of het goed met haar gaat, of ze zich niet vreselijk raar en vervelend voelt, gaan de oren bijna plat en kijkt ze met intens droeve ogen naar die grote vent die blijkbaar goed in de gaten heeft hoe zwaar het leven is.

Dat heeft hij eerder gezien bij een kat. Het beestje had een poot gebroken en moest een tijdje in een hokje waar hij de kont niet kon keren. Na verloop van tijd mocht hij er uit. Eerst liep hij nog een beetje mank maar de lichamelijke oefeningen in de vorm van jagen op muizen en vogeltjes, maakten dat hij zich al snel weer normaal voort bewoog. Tot je met zalvende stem hem aansprak over hoe zielig het allemaal wel niet was geweest. Prompt liep de tuintijger weer mank en mauwde erbarmelijk.

Helaas, je zou bijna zeggen dat ze het van geen vreemde hebben.  Hij is net zo beïnvloedbaar. Toen hij een keer op verjaarvisite meeging naar mensen die hij amper kende, was daar een vrouw, wat later dan de rest, binnengekomen. Ze plantte zichzelf en een schoudertas van het formaat hutkoffer op de stoel naast hem en toen de gastvrouw vroeg of ze koffie wilde, vertelde ze met nogal luide stem dat ze haar eigen eikeltjeskoffie meegenomen had. Nee, een gebakje wilde ze ook niet. Ze had haar eigen gluten-, zout- en smaakloze maar supergezonde koekjes bij zich en door omstandig van deze lekkernij te smullen kon geen enkele gast naderhand zeggen dat ze het niet hadden gezien.

Hij maakte de fout om te vragen waar eikeltjeskoffie naar smaakt. Fout omdat hij niet meer van haar afkwam. Na een uur inpraten voelde zijn lijf aan als een slecht werkend, onvolkomen, door gifstoffen besmet apparaat. Zijn darmstelsel werd gedegenereerd tot iets van een ‘hoe kan de evolutie zoiets slechts opleveren’. Weg was zijn geloof in een lijf dat zichzelf, mits gevoed door ordentelijk voer en vocht, best kan onderhouden en zelfs, wanneer nodig, herstellen. Namen van kruiden, verplichte waterinname, sojamelk (welke koe geeft dat?) vleeswaren, Bach bloesem, E-nummers, vitaminen en therapieën schoten als biljartballen door zijn hersenpan.

Iedereen heeft het recht om te leven als hij/zij wil. Heb je baat bij dergelijke voedingsstoffen? Prima! Fijn! Voel je je daar goed bij? Mooi! Maar mijn beste kruidenvrouwtje, probeer niet anderen met een ongezond fanatisme tot jouw geloof te bekeren. Het kan vele jaren duren maar er komt een dag dat iemand je in een verhaaltje verwerkt.

Herinner de kat aan een zielige periode en hij reageert als toen. Toon medelijden met je hond en het wordt een meewarig trutje. Toon een fanatiek kruidenvrouwtje die strooit met vreselijke ziektes en botanische kennis iets te veel belangstelling en je wordt van de weeromstuit zo ongezond gepraat dat een leuk feestje is verpest.

De grote meid komt zijn werkkamer in. Ze kwispelt maar niet erg enthousiast. Hij weet dat ze even naar buiten wil en als ze de tuin in loopt, pakt hij de mop om het spoor van rode druppels te verwijderen. Zo lang zij buiten is, ziet ze niet de ‘pffff…gelukkig-grijns’ op zijn gezicht. Ze hoeft per slot van rekening niet alles te weten.

© peter gortworst / juli 2018                                                                               
afb: Xenos