Laat in de avond. Bijna middernacht. De koplampen verlichten het asfalt van de 31 en met de auto op de tempomaat hoef ik niet meer te doen dan tussen de lijntjes de blijven. Het is stil op de weg. Ik heb de laatste vijftien kilometer slechts twee vrachtwagens gepasseerd. Zolang er geen hert of everzwijn van rechts komt heb ik tijd en mogelijkheid genoeg om de gedachten te laten gaan. Over het schrijven van een boek bijvoorbeeld. Korte verhalen schrijven is leuk. Erg leuk zelfs maar zou ik mij niet eens moeten wagen aan een boek? Een boek over…. tja…… waarover? Fictie? Non-fictie? Een waargebeurd verhaal gebruiken als basis? Een streekroman, iets als Beekman en Beekman, iets over iemand die in zijn jeugd wat meemaakt en wat later in zijn leven terug komt, iets met een moord? Boeken met één of meerdere moorden verkopen natuurlijk wel goed en dat is toch ook iets waar je als schrijver blijkbaar aan moet denken.

Laat ik eens een beginnetje maken. Een man knalt met zijn auto tegen een boom en sterft ter plekke. De bergingsdienst ziet bij het takelen dat er een remleiding is doorgeknipt en meldt dat natuurlijk aan de politie. Wie heeft dat gedaan en waarom? Met die vraag zou het eerste hoofdstuk kunnen worden afgesloten.

De kersverse weduwe weet van niets en de twee bijna volwassen kinderen ook niet. De zoon is eerst wel verdacht omdat hij als hobby sleutelt aan auto’s en de week voor deze moord de olie van de auto heeft vervangen en de bandenspanning gecontroleerd. Hij zou natuurlijk de remleiding al een beetje doorgeknipt kunnen hebben maar al snel ontdekken de speurders dat zoiets, technisch gesproken, niet kan en hij bovendien dan de kip met de gouden eieren geslacht zou hebben. Hij leeft van het geld dat zijn vader hem geeft dus dat zou dom zijn. Hoewel…. Er is natuurlijk een erfenis. De zoon blijkt overigens een ijzersterk alibi te hebben dus die valt na twee hoofdstukken af.

Pa is, om het een beetje gecompliceerd te maken, eigenaar van een internationaal opererend bedrijf. Niet geheel onbemiddeld dus. Hij heeft bijvoorbeeld ook veel contacten in Oost-Europa. Onderzoek wijst ook uit dat de man een soort dubbelleven heeft geleidt. Niet met de jonge, bloedmooie en ambitieuze directiesecretaresse maar zij zet wel de speurders op het spoor van een andere vrouw. Om het boek een wat emotionele lading te geven is dat een oude jeugdvriendin van hem. Ze is een alleenstaande moeder met vier bloedjes van kinderen maar helaas aan lager wal geraakt. Wacht even, dat kan niet als ze van gelijke leeftijd zijn. Uh, uh, ze is een jonge oma die op haar kleinkinderen past en de moeder van die kinderen is aan lager wal geraakt. Ja, dat kan. Hij bezoekt haar regelmatig en ze praten dan bijvoorbeeld over hoe het had kunnen zijn als ze hem, in een vlaag van jaloezie, niet de bons had gegeven. Hij stopt haar na elk bezoek wat geld toe. Gewoon uit medelijden. Niks geen seks of buitenechtelijke relatie. Mm…. Wat verkoopt beter? De emotionele lading of toch maar de seks? Moet ik dus nog over nadenken maar we zijn inmiddels weer twee hoofdstukken verder.

Wat doe ik met die Oost-Europese contacten? Met welk land doet hij daar zaken? Dat is natuurlijk niet geheel onbelangrijk omdat ik, vanwege de sfeertekeningen in het boek, daar wel naar toe moet. Ik verzin dan wel een verhaal maar het moet ook een beetje geloofwaardig zijn. Maar goed, dat is van latere zorg. Laat ik voorlopig een man verzinnen die Vladimir heet. Die heeft ook een bedrijf en deed zaken met mijn vermoord bedenksel. De samenwerking is stuk gegaan en dat biedt natuurlijk tal van mogelijke motieven. Voor extra verwikkelingen laat ik Vladimir kennis maken met de oude jeugdvriendin van mijn overleden personage en…. o nee…. Hij kende haar al langer en gebruikt haar om zijn Nederlandse zakenpartner een kunstje te flikken. Dat een beetje beschrijven vult vast een heel hoofdstuk.

Mijn speurders hebben het….. o dear! Wie zijn mijn speurders? Is dat een hoofdcommissaris of een brigadier? Hoe zitten die rangen bij de politie in elkaar? Hoe gaat dat als er internationale contacten zijn? Is de baas van het spul een soort vaderlijk figuur die niet van zijn stuk te brengen is omdat hij alles al heeft meegemaakt of is het een jong strebertje die zich nog waar moet maken? Het is misschien een goed idee om een keer op een politiebureau te vragen hoe men daar zoiets aanpakt. Vragen, vragen en vragen….. Maar goed, weer een hoofdstuk.

Maar dan natuurlijk de belangrijkste vraag: wie heeft het gedaan en waarom. Ik weet natuurlijk best dat de beantwoording in het laatste hoofdstuk moet komen. De lezer, als deze het tenminste tot hier gebracht heeft en niet voortijdig is afgehaakt omdat het te warrig werd, moet in een totale staat van verbazing ontdekken dat het degene is waarvan men het niet verwacht. De dader (m/v) duikt in het verhaal verschillende malen op maar lijkt volkomen onschuldig. Wie zou dat kunnen zijn?

Ik zet mijn auto naast het huis stil en kijk naar mijn duim. Hij ziet er magertjes uit. Al dat verzinnen is hem blijkbaar te veel geworden en ik denk niet dat daar nog een zinnig antwoord uit kan komen op de vraag wie de dader is. Geloof het of niet, ik constateer dat met enige teleurstelling. Geen boek dus. Dan maar weer aan de korte verhalen. Een schrijver moet toch wat.

© peter gortworst / jan. 2020
afbeelding: vademus.com