Het is bekend dat de weg van grote schrijvers niet altijd over rozen gaat. Het zal u niet verbazen dat de wegen van alle (semi)amateurschrijvers dat ook niet doen. Mijn hoofd zit vol inspiratie maar ik krijg van al die inspiratiedingen geen letter op papier.
Zo is er in deze dagen genoeg aan mooie teksten te schrijven over de dood maar het kan ook te veel worden. Ik heb over doden geschreven, op één dag een echt requiem gezongen en een ander aangehoord, een dame gesproken die onlangs weduwe is geworden en blogs gelezen die met tedere liefde beschrijven hoe nabestaanden bezig zijn met de verwerking van verdriet over gestorven gezinsleden. Dat alles was voorlopig even genoeg ‘dood’. Die inspiratie moet dus maar even bewaard worden voor een andere keer.
Het dagelijkse nieuws geeft ook genoeg redenen om in de vorm van een oprisping van alles te schrijven en tegelijkertijd dringt zich de relevantie van het wereldnieuws zich aan mij op. Hoe de strijd zich in Syrië zich ontwikkeld, wie de nieuwe president van Amerika wordt of hoeveel zetels de PvdA na de verkiezingen nog heeft is misschien wel belangrijk maar het haalt het niet bij de zorgen die de bakker heeft over de bereikbaarheid van zijn winkel als ze de straat gaan openbreken voor de aanleg van een nieuw riool. De student die voor het tentamen staat, de vraag van ouders welke school voor hun kind het beste is, de werknemer van een bedrijf dat op omvallen staat, de zorgen en twijfel van kinderen waarvan de moeder in een verzorgingshuis zit, hebben, terecht, even geen boodschap aan al dat grote wereldnieuws. Het nieuws waar zij op zitten te wachten wordt geschaard onder ‘klein nieuws’ of helemaal geen nieuws. Dat maakt het schrijven daarover dus lastig. Je wilt schrijven met betrokkenheid en het gevaar wereldvreemd te worden door over grote wereldproblemen te filosoferen is levensgroot.
Anekdotes zijn er genoeg maar zo’n ding alleen is dat niet. Ik kan dan net zo makkelijk een goede grap vertellen. Ze volstaan als illustratie of aanleiding van een verhaal maar het verhaal zelf moet het doen. Het moet wel ergens over gaan. De lezer even tot nadenken stemmen of op het verkeerde been zetten is wel het minste wat ik met een verhaal graag wil bereiken. Het vervelende is dat het leggen van de link tussen anekdote en verhaal er even niet is. Hier dus geen te veel maar een gebrek aan inspiratie. Overigens is een niet onbelangrijk aspect dat ik niet alles nu gebruiken kan. Er staan in mijn bovenkamer figuurlijke kastjes met materiaal voor een boek. Of dat er ooit komt weet ik niet maar voorlopig laat ik het materiaal daarvoor nog even in die kastjes liggen.
Het jaargetijde werkt ook niet mee. Naderende kou, vallende blaadjes, korte dagen, weinig zon, veel wind en regen. Allemaal ingrediënten die niet, zoals in de lente, aanleiding geven tot sprankelende en levenslustige verhaaltjes.
Mijn notitieboekje dan maar. Ik heb het al verschillende keren doorgebladerd. Er staan genoeg ideeën in maar ik heb er nog geen verhaal bij. Vrij recent heb ik er iets in gekrabbeld en nu weet ik er absoluut geen raad mee. Geen idee waarom ik het opgeschreven heb en welke link het, met wat dan ook, heeft. Het is niet genoeg om een fatale kortsluiting in mijn bescheiden brein te veroorzaken maar een hinderlijke piekspanning is er zeker. “Gereserveerd op kont” staat er. Ik kan dan wel barsten van de inspiratie maar hier zwijgt de spreker stil en legt de schrijver zijn pen neer.
© peter gortworst / nov 2016
Peter Gortworst 
Er wordt wel eens gezegd dat je inspiratie kan kweken, aanwakkeren, forceren, maar soms héb je gewoon even geen aandrang tot schrijven. Ik zit zelf momenteel ook even in een schrijfdip, al zit ik een beetje te kauwen op een ‘oprisping’ (mooie omschrijving om de reden van een column aan te geven) waarin ik wil aangeven dat veel schrijvers (in spe) het begrip column vaak verkeerd interpreteren.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan hier ook geen pindakaas van maken ….
Herfstige groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Rob voor jouw variatie aan groeten. Vind het elke keer verrassend waar je mee komt. Pindakaas was nog niet bij mij opgekomen maar na enig nadenken moet ik deze mogelijkheid ook uitsluiten. Onopgeloste raadselen zijn soms ook leuk toch?
LikeGeliked door 1 persoon
Zou het een virus in de lucht zijn? Bij mij mijn weblog overstuur (heb ik daar ook netjes gemeld en moet eerst herstellen), kan dus nu stukjes op voorraad schrijven…zit er zoveel in mijn hoofd, net als bij jou Peter, maar kan er niets van maken.
LikeGeliked door 1 persoon
Als geen inspiratie hebben, resulteert in een stukje over inspiratie dan had je blijkbaar dus toch inspiratie genoeg om die niet-inspiratie inspirerend voor het voetlicht te brengen.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh Mies, wat een heerlijke reactie. Kan hier echt van genieten. Dank!!
LikeGeliked door 1 persoon
Ooit las ik een boek dat de weg van creativiteit loopt in fases, dan weer creëer je, dan weer reflecteer je, dan weer neem je afstand. Dit vond ik verhelderend. Ik hoef dus niet het hele jaar te produceren. Je kunt eens opletten hoe dat bij jou verloopt. Bij mij is de herfst vaak productief. Het regent en ik heb zin in verhalen te duiken. Als ik zelf even niets weet, lees ik. Door dat lezen krijg ik vanzelf weer ideeën. Wat weer tegen me werkt is bijvoorbeeld dat ik slecht medisch nieuws krijg, dan merk ik dat ik even niet fictie kan schrijven maar wel een paar blogs. Dan doe ik het laatste. Forceren doe ik soms als ik per se voor een deadline iets wil schrijven. Dat is beslist minder plezierig, maar ik ben bang dat dat hoort bij professioneel schrijven. Overigens, als ik dan weer in de flow zit, gaat het weer. Dus dat forceren is ook weer betrekkelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Ken je deze oefening?Je staat een uur eerder op dan normaal (als je zoals ik bijvoorbeeld dagelijks de wekker zet voor het werk, zet je die een uur eerder), vermijdt ieder contact met de buitenwereld -geen krant lezen, tv of radio uit laten, geen internet openen- maar stort je op je tekstverwerker, blocnote of typemachine en gaat schrijven. Maakt niet uit waarover; iets wat je de vorige dag hebt meegemaakt, of waar je over gedroomd hebt, iets wat er aan zit te komen, iets wat je al tijden bezighoudt. Misschien hoor je de vuilniswagen net de straat binnenkomen en sta je even stil bij de dingen die je nooit weggooit en denk je er over na waarom je dat nooit doet, of je probeert een beeld van de vuilniszakkenindustrie te schetsen. Hou je niet teveel bezig met stijl, grammatica of wat voor technisch aspect dan ook (je laat het toch aan niemand lezen en als het goed is laat je het voor wat het is en leest het zelf later ook niet terug) maar probeer ongeremd de kraan met woorden te laten stromen. Ik probeer dit elke dag te doen en heb gemerkt dat het als het ware de machine smeert. Dan zit ik bijvoorbeeld een uur later in de bus en zie het jonge buitenlandse stel dat elke werkdag diezelfde bus neemt op een andere dan hun gebruikelijke plek zitten (ja, mensen zijn gewoontedieren). Dan heb ik bijna automatisch de virtuele pen en papier bij de hand om te schetsen waarom ze op een andere plek zijn gaan zitten en begin ik in mijn hoofd te schrijven. Niet dat het op dat moment een verhaal wordt, maar het gaat me om het mechanisme. Het is zoiets als conditietraining in de sport.
LikeGeliked door 1 persoon
Deze oefening ken ik niet. Mijn verhalen ontstaan door ‘gespitsheid’ op gebeurtenissen, flarden van gesprekken die ik hoor, ontmoetingen en overdenkingen. Dat levert, zelfs voor mij, vaak verrassende verhalen op. Nu dus even niet en dat is dan maar zo. Ga jouw oefening toch eens uitproberen maar zoek een ander tijdstip. In het weekend misschien. Als ik nog vroeger op ga staan blijft er van nachtrust weinig over.
LikeLike
Nou weet ik niet of het werkt wanneer je het niet elke dag doet. Eerlijkheid gebiedt trouwens wel te zeggen dat ik normaal gesproken na 20 minuten klaar ben, maar ik blijf de ruimte nemen omdat als het uitloopt, ik me daarna niet hoef te haasten. Je kan het natuurlijk in het weekend proberen en dan zien of je aan een kwartier ook genoeg hebt. Kan je op maandag gewoon verder.
LikeLike
Leuk, een uitgebreid blog over het niet hebben van inspiratie. Je hebt het over kastjes in je hoofd wat ik dan weer heel herkenbaar vind. Zelf heb ik een ladekast waarvan de lades soms zomaar open springen. Sommige lades zijn potdicht en dat zal niet zonder reden zijn. Ze springen niet open.
Ja en wat is inspiratie. Bij mij is het verhaal er soms zomaar ineens. Dan moet ik het opschrijven, terwijl er ook dingen zijn waarover ik zou willen schrijven, maar dat verhaal komt maar niet.
Gek iets, dat schrijven………………………….
LikeGeliked door 1 persoon