Het is vroeg en bijna iedereen slaapt nog. Buiten bedekt een lage, dikke ochtendnevel het land als een geliefde: geduldig, verdraagzaam en alles verhullend. Geluiden klinken van ver en het zicht is wazig.

Bij de aanlegsteiger ga ik op een bankje zitten. Kippenvel op armen en benen en twee kraaien op het einde van de steiger. Veel verder kan ik niet kijken. Over de nevel heen zie ik de bergtoppen aan de overkant van het meer. De eerste zonnestralen verlichten de toppen.

Ik wil wachten. Ik wil meemaken hoe de zon de nevel verdrijft en het meer opnieuw geboren wordt. Ik wil voelen hoe haar stralen mij straks verwarmen.

De nevel is geen compacte grijswitte massa. Het beweegt in golven en wervelingen. Het wordt omhoog gestuwd en verdwijnt in het niets en uit het niets komt het terug om zich, in nieuwe wervelingen, te mengen met andere golven. In absolute stilte is de nevel aan het werk. Het grijze wordt steeds witter.

De rijzende zon laat de schaduwen op de berg dalen. Hoe hoger de zon komt hoe lager en dunner ook de nevel wordt. Wachtend laat ook ik mijn gedachten als wervelingen in het niets verdwijnen en vanuit het niets komen ze terug. Niet als nieuwe zorgen. Die blijven achter in het niets. Vanuit het niets komt tevredenheid en gelukzaligheid terug. Ik hoef er niets voor te doen. Het gaat vanzelf.

Ik kan steeds verder over het meer kijken. Plotseling doemen uit de nevel twee zwanen op. Zij zwemmen mijn kant op maar als ze mij zien keren ze en argwanend achterom kijkend, verdwijnen ze weer in de mist. De bomen van het kleine eiland in het meer staken de hele tijd al boven de nevel uit. Nu zijn de contouren van het eiland zelf zichtbaar geworden. Rechts van het eiland ligt een bootje met een vissende man. Die heeft daar al die tijd gelegen en ik ben blij dat ik niet hardop in mijzelf praat.

De zon heeft mijn rug bereikt. Langzaam voel ik haar kracht toenemen. Alleen in de schaduw van de bomen hangt wat nevel maar verder kan je het hele meer overzien. Mijn kippenvel is verdwenen, de warme zon voelt weldadig. Ik voel mij herboren, opgelucht en gelukkig en mijn gedachten zijn geordend. Ik weet weer wat klaarheid betekent.

Een weinig spectaculaire belevenis in een vakantie maar de herinnering is mij dierbaar.

© peter gortworst / aug.2015

foto’s: http://www.padamsphoto.com – http://www.roblloyd.org.uk